A Dost
(Almas Yıldırım)
Bir gülşen yaptım, gülünü el aldı,
Bir tek goncasını dermedim, a dost!..
Bir bahçe saldırdım, geldi sel aldı,
Emek meyvesini görmedim, a dost!..
Cânâne can dedim, uzağa düştüm,
Dosta bel bağladım, tuzağa düştüm,
Efsunlanmış kızıl bir ağa düştüm,
Birlik dileğine ermedim, a dost!..
Ben bakarken o sevdiğim doğuya,
Sen ortak ol bu içtiğim ağuya,
Orda bir gelin var kaldı yağıya,
Onu bir doyunca sarmadım, a dost!..
Bu çarpan kalp onun, bu tek can onun,
damarlarımdaki akan kan onun,
Gönlümü coşturan bu iman onun,
Ben özgeye gönül vermedim, a dost!..