Kalk Sevgilim
(Almas Yıldırım)
Kalk sevgilim, kalk da beni yola vur,
Geç kalınsa, yurt başıma çökecek..
Ben artık beklemem, gün doğsun diye,
Kim bu bitmez intizârı çekecek?!.
Kalk ki yollar uzun, emel uzakta,
Bu uğurda ölüm de var, tuzak da.
Kalk, sevgilim, kalk da atımı gemle,
Sıcak bir öpüşle anlımı nemle,
Yeter, gün geçirdim ben bu özlemle,
Sen aldırma, dağları geçit vermezse,
Fırtınalar kopup yolumu kesse!..
Kalk, sevgilim, kalk da, kuşlar ötüyor,
gözümde bir savaş aşkı tütüyor
Kalk ki, zaman geçti, günüm bitiyor..
El ne diyor bak, bu miskin duruşa,
Kollarımda güç yok mu, bir vuruşa!?
Kalk, sevgilim, ver okumu, yayımı,
Çek altıma o küheylan tayımı,
Kim o benim inkâr eden soyumu?..
Hangi kuvvet büken benim kolumu,
Ben gidersem kim kesecek yolumu?!
Kalk, güzelim, kalk ta beni yola vur,
düşünme ki kalbimde çok acı var,
Çökmem dize, vurulmazsam arkamdan,
Hâlâ bende Bozkurd'umun gücü var!..
Sen aldırma, dağlar geçit vermeze,
Fırtınalar kopup yolumu kesse!…