Küstüğüm Bahar
(Almas Yıldırım)
Gene geldi gönlümün küstüyü bu ilkbahar,
Gene açtı, şiirime ruh vermeyen çiçekler,
Aşkı baharda doğmuş ve baharda solan bir,
şair uğursuz gelen bir bahardan ne bekler,
Bırak eller sevinsin bu gelişten bana ne,
Ömrü kış kesilen bir, aşık ondan ne anlar,
Yâd bir cennet ne verir öz derdiyle yanana,
Kalbimin tesellisi: Fırtınalar, boralar.
Ben anlamam, çiçekten, yeşillikten, bahardan,
Yeterki ufku sarsın bir şimşeğin çakışı,
Ben uzak yaşadıkça o doğdum diyardan,
Ilkbahar senin olsun ver bana karlı kışı.
Onsekiz yıl evveldi nisan tam yirmiyedi,
Gülerken talihimin döndü baharı kışa,
Onsekiz yıldan beri kalp o güne inledi;
Onsekiz yıldır hasret kaldığım o doğuşa.
Ben nasıl göğsümde yer vereyim, bir yâd güle,
Bak hâlâ kan sızıyor kalbimin yarasından,
Ölürsem kabrim üste gelirse bir yâd bile
Anlatsın ODLUYURT' un Kür'ünden, Aras'ından.