Ölümsüz Dizeler
(Naim Özdamar)
Ne inadından geçti, ne tatlı dilden anlar;
Başımdaki büyünün bağını bozamadım.
Ne aklım doğru yolda, ne yüreğim söz dinler,
Uçarı hevesime bir mezar kazamadım.
Kalemim yol bulamaz, kör lamba ışık vermez,
Gözlerim kararmada, elim fırçaya varmaz,
Bir haşarı bir hayta, hayalin bir an durmaz,
Ak kâğıda en uysal resmini çizemedim.
ağzımda ana dilim, güler naçar halime,
En sadık kafiyeler gelmez oldu dilime,
Mısralar ölçü tutmaz, isyanda her kelime,
Gözlerine ilahi şiiri yazamadım.
En tatlı baharları sermek ayaklarına,
En içten besteleri sürmek dudaklarına,
En güzel ışıkları vurup yanaklarına,
Billur sesli renkleri odana süzemedim.
Sende yaşamak, senle bitmek bütün emelim;
Senin için kar oldum, eridim, coşkun selim,
Peşin sıra apansız sürüklenen bir yelim,
Gezindiğin yollarda esip de tozamadım.
Gönlümün kâsesine mücevher gibi doldun;
Ben kaçtım, sen peşimde; aradım; sen yok oldun,
Ne tadı var özlemin, ayrılıkta ne buldun?
Aşk hüzne kilitlenmiş, hikmeti çözemedim.